Για τα γεγονότα στην Πόλη

Διαδηλωτές στην πλατεία "Ταξίμ". Διακρίνεται τούρκικη σημαία με τον γεγοκτόνο του ελληνισμού Κεμάλ.

Μεγάλος ντόρος γίνεται για τα γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη. Πολλές οργανώσεις συνήθως "αριστερές" όπως διαφαίνεται δείχνουν αλληλεγγύη στους Τούρκους διαδηλωτές, βεβαίως χωρίς να γνωρίζουν τις προθέσεις του κάθε ενός απ' αυτού. Αν με ρωτάτε εμένα ένα ακόμα μέτωπο ενάντια στο τουρκικό επεκτατισμό (που σήμερα λέγεται κράτος του Ερτογάν) είναι ότι πρέπει για τα Εθνικά μας συμφέροντα καθώς η απασχόληση του τουρκικού κράτους σε οτιδήποτε συνιστά και καθυστέρηση των στην εφαρμογή των επεκτατικών πολιτικών τους.

Το γεγονός όμως της τυφλής αλληλεγγύης προς τους διαδηλωτές χωρίς να έχουν υπόψιν τα κίνητρα αυτών είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και οι "αριστεροί" καλά θα κάνουν να σκέφτονται διπλά και τριπλά την κάθε τους ανακοίνωση και ενέργεια. Δεν είναι απλά ένας λαός ο οποίος αντιδρά στο κράτος. Και στο κάτω κάτω η αφορμή τουλάχιστον, ήταν τα δένδρα ενός πάρκου αν δεν κάνω λάθος. Εσείς οι ίδιοι πριν 2 χρόνια περίπου βλέπατε με σκεπτικισμό μέσα από επιτροπές και συνεδρίες τις ευθύνες για την έκρηξη στο Μαρί στον ίδιο σας τον τόπο και τώρα που είναι σε μια άλλη χωρά που ούτε καν έχετε ιδέα πως είναι αμέσως είστε παντογνώστες και σπεύδετε να προσφέρετε αλληλεγγύη στον τούρκικο λαό δήθεν;

Αυτή είναι η υποκρισία κάποιων οι οποίοι ντε και καλά το παίζουν αριστεροί, έτσι γιατί όποιος πιθανολογικά καταπιέζεται πρέπει να του συμπαραστεκόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη. Όχι πως πιθανόν το πάρκο αυτό να ήταν αφορμή και πολλοί αυτό έψαχναν να εναντιωθούν στην κυβέρνηση Ερτογάν. Δυστυχώς φίλοι, ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος ειδικά στην Τουρκία. 

Από την άλλη βέβαια, υπάρχουν και οι Τούρκοι πολίτες οι οποίοι ναι αντιστέκονται στο τούρκικο κράτος επειδή εφαρμόζει τον Ισλαμισμό. Γιατί μιλάμε για ισλαμικό κράτος. Καταπίεση, στέρηση ελευθερίας κτλ. Όμως και πάλι, αντί πρώτα οι ειδήμονες της αριστεράς και καλά, να στηρίξουν τους κοντινούς τους ανθρώπους, που στο κάτω κάτω γνωρίζουν και από πρώτο χέρι τα προβλήματα κατοχής και οικονομία, στηρίζουν κάποιους ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζουν, ούτε έζησαν μαζί τους. Σάμπως και στην Κύπρο όλα κυλάνε μέλι γάλα και δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα. Δηλαδή, λίγη λογική δεν βλάπτει.

Επίσης, για το ζήτημα, εμείς ως αυτόνομοι ελεύθεροι πολίτες θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα με σοβαρότητα και με πολιτικό λόγο. Πολιτικός λόγος σίγουρα δεν είναι θέσεις τους τύπου: "Μόγγολοι να πεθάνετε όλοι" ή "Εσείς μας βιάσατε το 1974 και μας σκοτώνατε και πήρατε τις περιουσίες μας ας πεθάνετε τώρα". Παρόλο που μπορώ να βρω κάποιο δίκαιο στα πιο πάνω θεωρώ ότι σε καμιά περίπτωση δεν βοηθούν τον τόπο και ούτε στέλνουν τα σωστά μηνύματα προς τον κόσμο. Εξάλλου οι θέσεις είναι για να παρουσιάζονται στον κόσμο και όχι για εσωτερική κατανάλωση.

Κατ' επέκταση θεωρώ ότι όπως όλα τα ζητήματα πρέπει να παρουσιάζονται με σοβαρό πολιτικό λόγο έτσι και αυτό βεβαίως. Δηλαδή, το πρώτον ζήτημα που θα πρέπει να τοποθετηθούμε είναι: υπάρχει λόγος να τοποθετηθούμε στα γεγονότα; Ναι ή όχι; Αν ναι, τότε ο λόγος τοποθέτησης μας θα πρέπει να είναι λόγος ο οποίος με καθαρή επιχειρηματολογία και καθαρή μελέτη του ζητήματος να δίνει λύσεις και τρόπους στάσης απέναντι στο γεγονός. Ούτε η μισαλλοδοξία, ούτε το φυλετικό μίσος βοηθούν καθώς αυτοί είναι παράγοντες που διαχρονικά κλείνουν τα μάτια των ανθρώπων και προχωρούν σε πράξεις που εκ των υστέρων μόνο κακό φαίνεται να δημιουργούν.

Όμως, καταλήγουμε και πάλι σε ένα σημαντικό παράγοντα που θα πρέπει να διακατέχει κάθε Έλληνα που θέλει να αντιμετωπίζει με σοβαρότητα τα ζητήματα και όχι με γενικότητες και παρωπίδες και που σκοπός του θα είναι η εθνοκεντρική πολιτική. Εθνική και βεβαίως καθόλου κομματική ή φανατική. Απλά και μόνον αγάπη προς το Έθνος και τον άνθρωπο. Αυτό είναι η συνεχής αμφισβήτηση των ίδιων μας των ιδεών και η ετοιμότητα, για να ωθούμαστε προς το Άριστο, να αλλάξουμε και να μορφοποιήσουμε κάποιες από τις ιδέες μας. Βεβαίως αυτό δεν συνιστά έκπτωση ιδεών αν η εναλλαγή αυτών των ιδεών είναι προς ορθότερη προσέγγιση των ζητημάτων.