Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Καταναλωτισμός: το σύγχρονο πρόβλημα του ελληνισμού


  


  Ειδικά στις μέρες μας, τα ΜΜΕ και γενικά στην κοινή γνώμη της ελληνικής κοινωνίας, υπάρχει η γνώμη ότι η κρίση που περνάμε σήμερα είναι οικονομική καθαρά και ότι απλά είναι θέμα των τραπεζών. Τα κανάλια και γενικότερα τα ΜΜΕ επί καθημερινής βάσεως ασχολούνται με οικονομικά και μόνον ζητήματα. Ο κόσμος το ίδιο, το ζήτημα της επιβίωσης είναι το σημαντικότερο, πάντοντε. 

  Όσο ο Έλληνας είχε τα καλά της κοιλιάς του, πίστευε ότι ήταν όλα καλά. Εφησυχασμένος, στον καναπέ του, άκουγε τα γεγονότα σαν ταινία να περνούν από μπροστά του, έμοιαζαν ότι δεν τον αφορούν άμεσα, και μια νέα μέρα ξημέρωνε που θα τον έβρισκε στην δουλειά του για να βγάλει τον μισθό του να μπορεί να ζήσει και να απολαύσει ή καλύτερα να ικανοποιήσει το πάθος του καταναλωτισμού, των υλικών αγαθών, της σωματικής ξεκούρασης και διακοπών. 

  Αυτό δεν είναι κατ' ουσίαν πρόβλημα, αλλά το να θεωρούμε ως μοναδική ανάγκη τον καταναλωτισμό και την ευμάρεια, θεωρώ ότι είναι το μεγάλο πρόβλημα του ελληνισμού. Πως δηλαδή καταντήσαμε σήμερα οι Έλληνες είναι επίσης πρόβλημα και προφανώς ο λόγος είναι το πολιτικό κατεστημένο. Όμως άραγε ποιου αυτή η νοοτροπία οδήγησε στο σημερινό κατεστημένο; Ποιος απαγκίστρωσε τον απλό Έλληνα πολίτη από το πολιτικό γίγνεσθαι και ποιος τον έβαλε στον καναπέ και να ψηφίζει με μόνο κριτήριο την καρέκλα; Είναι άξιον απορίας αλλά όλοι ξέρουμε λίγο ή πολύ την απάντηση.

  Συνεπώς, το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την ρίζα. Και η ρίζα νομίζω είναι να ανακαλύψουμε πραγματικά ποιοι είμαστε εμείς οι Έλληνες. Τι μας κάνει Έλληνες. Τι έκανε τον αρχαίο Έλληνα να ξεχωρίζει από τα άλλα φύλα. Έλληνας δεν είναι φυσικά ένα χαρτί που λέγεται ταυτότητα ή ένα θεσμός που λέγεται υπηκοότητα. Έλληνας είναι τρόπος ζωής, σκέψης, κρίσης και νομίζω είναι μια πανανθρώπινη πρόταση προς όλο τον κόσμο ανεξαρτήτου εθνικότητας ή καταγωγής. 

  Οι Έλληνες λοιπόν είναι από τους πρώτους που ανάπτυξαν πολιτισμό. Πολιτισμός όμως σημαίνει νόημα ζωής δεν είναι απλά τα κτήρια και η τελειότητα αυτών που αναπτύχθηκαν στην αρχαία Ελλάδα. Θα πρέπει λοιπόν να επαναπροσδιορίσουμε το τι εστί ελληνισμός και γιατί αυτό μπορεί να βοηθήσει τους σύγχρονους Έλληνες. Στο κάτω κάτω Έλληνες δεν πρέπει να είμαστε σε καμιά περίπτωση ιδεολογικά, αλλά έμπρακτα.

  Ο σημερινός καταναλωτισμός μας έκανε να συμπεριφερόμαστε σαν ζώα. Δηλαδή, μόνο τον εαυτό μας να βλέπουμε και όχι τον άλλο, και ο σκοπός της ζωής μας να δουλεύουμε για να βγάζουμε λεφτά να τρώμε. Ή να τρώμε γενικώς με οποιοδήποτε μέσο και τρόπο. 

  Νομίζω, αυτό μας οδηγεί στην σημερινή κατάσταση. Και όπως βλέπετε τους ίδιους θα ψηφίζουμε για πολλά χρόνια. Ίσως αλλάξουμε ψήφο όταν βλέπουμε ότι το εν λόγο κόμμα τελικά δεν μας βάζει λεφτά στην τσέπη, ή δεν μας βγάζει από το μεγάλο μας και πρώτιστο πρόβλημα την οικονομική κρίση, αλλά μας πιάνει τελικά λεφτά από την τσέπη. Και πάλι όμως νομίζω ότι αυτό θα είναι προβληματικό. Δεν αρκεί απλά να μην ψηφίζουμε ένα κόμμα που ψηφίζαμε διαχρονικά αλλά να κάνουμε εμείς την αλλαγή ξεκινώντας από τον εαυτό μας τον ίδιο.

  Με την συνεχή αμφισβήτηση των ιδεών μας σε ριζική βάση, την αμφισβήτηση των πάντων, ακόμη και των διαχρονικών πιστεύω μας (όπως την θρησκεία μας) θα υπάρξει αλλαγή και η στροφή τελικά προς τον ελληνισμό. Αυτό που έκανε τον Έλληνα να ξεχωρίζει από τους Βαρβάρους ήταν η αναζήτηση της αλήθειας και η σφυρηλάτηση της κριτικής σκέψης. 

  Το άλλο σημαντικό βεβαίως που είναι στην φύση του ανθρώπου και του δίνει χαρά είναι να είναι πολίτης. Δηλαδή άνθρωπος που να προσφέρει στα κοινά. Θα λέει την ιδέα του και θα εισακούεται, να μετέχει στις πολιτικές αποφάσεις της χώρας του και έτσι, όχι απλά θα νοιώθει πλήρης αλλά και η ίδια του η Πατρίδα θα προοδεύει. Είναι καταδικασμένη να προοδεύσει.

  Παρόλα ταύτα στην σημερινή καταναλωτική μας μανία και στην ενίσχυση του ατομισμού μας είναι πολύ δύσκολο να αναγεννηθούμε. Η λύση είναι μία, αλλαγή του τρόπου ζωής μας. Αυτό θα γίνει πρωτίστως από την παιδεία και από την διαφώτιση του λαού σε γενικότερο επίπεδο. Την μελέτη όλων εμάς που έστω μάθαμε να αμφισβητούμε και να λέμε όχι στην κοματικοκρατία αλλά ένα μεγάλο ναι στην πραγματική δημοκρατία. Δημοκρατία που θα κάνει τον πολίτη υπαρκτό και όχι πιονάκι του κάθε πολιτικάντη που σκοπό έχει την καρέκλα και το χρήμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου